البته پیش از این، با سخن گفتن از احتمال گشایش یک دفتر دیپلماتیک در تهران، دولت جورج بوش گامی بسیار کوچک را برای نزدیکی به ایران برداشته است که درصورت اجرایی شدن، نقطه مثبت سیاست خارجی کابینه بوش خواهد بود و شرایط را برای اتخاذ تصمیم‌های بعدی فراهم خواهد کرد.
متأسفانه با وجود اینکه به‌دنبال حوادث 11 سپتامبر و حضور بیش از پیش آمریکا در خاورمیانه، فرصت بسیار خوبی برای بهره‌برداری واشنگتن از منافع مشترک با ایران در منطقه به‌وجود آمد، اما دولت بوش در حرکتی نادرست، ایران را در زمره محور شرارت قرار داد و با این اقدام، یک بار دیگر از حل و فصل اختلافات 2 کشور جلوگیری کرد.
در شرایط کنونی و با توجه به مشکلات امنیتی منطقه هم به‌نظر نمی‌رسد که رئیس‌جمهوری آینده آمریکا بتواند خطاهای فاحش دولت بوش را جبران کند و برای تعدیل این سیاست‌ها در قبال ایران ناچار است که آنها را دگرگون کند.
از سوی دیگر، ایران با ارائه بسته‌ای پیشنهادی با موضوع حل و فصل مشکلات منطقه‌ای برای گفت‌وگو اعلام آمادگی کرده است و احساس می‌شود چنانچه ساکن بعدی کاخ سفید برای بررسی جدی پیشنهادهای ایران آمادگی خود را اعلام کند، خواهد توانست یخ روابط ایران و آمریکا را حتی در سال آینده میلادی بشکند.
تهران خواهان آن است که رفتار احترام‌آمیز واشنگتن را در قبال خود مشاهده کند، نقش مهم منطقه‌ای‌اش از جانب آمریکا به رسمیت شناخته شود و واشنگتن زبان زور و تهدید را در تعامل با ایران کنار بگذارد.
دیپلماسی زور و اجبار در قبال ایران جواب نمی‌دهد و در این میان به یک دیپلماسی متقاعدکننده و تشویقی مبتنی بر اعتمادسازی دوجانبه نیاز است؛
این رویکرد تشویقی می‌تواند در قالب گروه‌های کاری مذاکره‌کننده درباره موضوعاتی مانند مناقشه هسته‌ای، امنیت منطقه‌ای، تجارت و امثال آن مورد بررسی قرار گیرد.
یک رویکرد موفق از جانب ایالات متحده در قبال ایران باید به جای نادیده‌گرفتن دغدغه‌های امنیت ملی ایران، نشان‌دهنده حساسیت واشنگتن نسبت به آنها باشد.
از سوی دیگر، از نگاه تهران، آمریکا به دیگر کشورها اجازه داده است که با «کارت ایران» بازی کنند؛ واشنگتن در قالب سیاست‌های جدید خود در قبال ایران باید برای از بین رفتن این دیدگاه نیز تلاش کند.
واشنگتن‌تایمز - 26 اکتبر 2008
